Блог Глеба Лабадзенкі | Labadzenka.bY

народ, час актывізавацца! Ляпісы наступаюць нам на пяты. ідзе гарачае спаборніцтва за 1-2 месцы! тур на "Тузіне гітоў" сканчаецца 5 сакавіка.

галасуем за Jab Club ТУТ

неўмацаваная феадальная сядзіба Лошыца існавала яшчэ ад XVIІ стагодзьдзя. дом на здымку граф Прушынскі збудаваў у 1895 годзе ў аднайменнай вёсцы непадалёк Менску. сёньня гэта -- рыса гораду, раён вуліцаў Маякоўскага, Ігуменскага тракту ды Чыжэўскіх. за савецкім часам у сядзібе знаходзіліся розныя дзяржаўныя ўстановы, апошнія гады на дзьвярах вісела шыльда пра аварыйны стан. летам 2008 году сталі вядомыя пляны гарадзкіх уладаў па аднаўленьні сядзібы ды парку. галоўным мэсыджам было: усю драўляную частку сядзібы грохаем ды будуем з нуля (бо старая), а парк часткова высякаем, каб збудаваць піцэрыю ды паставіць карусэль.

у ліпені-жніўні 2008 група неабыякавых грамадзян правяла ў Лошыцы некалькі акцыяў і пленэраў. плён яны далі невялікі, а дакладней, не далі ніякага. хіба што асобныя дзеячы Адражэньня паскакалі перад камэрамі, зарабляючы сабе чарговыя спрэчныя бонусы.

зараз, калі Лошыца праз крызіс паціху адсунулася для грамадзтва на другі плян, там пачалася актыўная дзейнасьць будаўнікоў. хутка ад знаёмай нам Лошыцы застанецца хіба што падмурак.

прапаную вам невялікую экскурсыю па Лошыцы, якой хутка ня будзе.

каля самай сядзібы сканчаецца будаўніцтва дыхтоўнай прыбіральні. так што, папіўшы піва (у самой сядзібе будзе кавярня), будзе куды схадзіць пасікаць.

у сядзібе захаваліся старадаўнія падвойныя дзьверы

"дэмантаж будынку" пераходзіць з папераў на бярвеньне

у холе нас вітае ляпніна на столі. хутка яе, з усім астатнім будынкам, грохне бульдозэр.

тут жа -- арыгінальная печ, паліваная кафля якой за стагодзьдзе ня страціла яркасьці сваіх фарбаў

верх печы...

...і шараговая кафля буйным плянам

паварочваем галаву направа -- і бачым дзьверы ў іншы пакой. дзьверы выкананыя з таго ж дрэва, і ў гэткім жа стылі, што і панэлі ва ўсёй залі.

у тым пакоі -- абадраныя ліштвы з вакон. іх ціпа адновяць і паставяць на месца. тут мне згадваецца, як у Нясвіжскім замку, убачыўшы голыя падлогі, я спытаўся ў мясцовай цётачкі: дзе княскі паркет? яна адказала, што "ўвязьлі ў мінск на рэстаўрацыю". а калі я папрасіў шчыра сказаць, ці вернецца арыгінальны паркет абратна, цётачка супакоіла мяне: "не перажывайце, будзе такі самы".

а гэта працоўныя на просьбу рэстаўратараў выразалі кавалак падлогі разам з дубовым паркетам.

вось, прытулены да сьценкі, ён якраз і стаіць, гэты кавалак. зьвярніце ўвагу: дрэва нават не пацямнела, а засталося трывалае і смалістае. занатуйце ў памяці. крыху пазьней нам раскажуць, што Лошыца спарахнела настолькі, што "ну нічога нельга было ўратаваць". тым часам, як лічыць адзін з працоўных, якія калупаюць Лошыцу, сядзіба знаходзіцца ў "нармалёвым" стане, і, на ягоную думку, абнавіць варта толькі асобныя элемэнты.

той пакой, дзе стаяць ліштвы.

наступны пакой. "дэмантаж" ідзе поўным ходам!

ляпніна на столі дажывае апошнія дні.

калідор, які вядзе да іншых пакояў. ягонае месцазнаходжаньне вельмі нагадвае такі ж калідор у сядзібе Ваньковічаў на вуліцы Інтэрнацыянальнай. ён апярэзвае першы шэраг пакояў і пускае нас па чарзе ў кожны з пакояў другога шэрагу.

сьцены калідора пад тынкоўкай хаваюць сьляды зьменаў сядзібнай пляніроўкі

цьвік сёньняшняй сядзібы -- зялёная паліваная печ, якая захавалася ў найвыдатнейшым стане!

а цьвік печы -- надзвычай цікавае аб'ёмнае (амаль 3D) пано, на якім сядзяць паны й паненкі "галяндзкай зьнешнасьці" (так іх ацэньвае рабочы Пеця).

троху ніжэй -- выявы шляхетнага пана...

...і шляхетнай пані

на другі паверх вядзе лесьвіца. мяркуючы па ўсім, таксама старая.

гэтая арка якраз падзяляе сядзібу на драўляную і мураваную часткі. тое, што па левы бок, мусіць застацца (хочацца ў гэта верыць). тое, што па правы, хутка зруйнуюць.

пераход між першым і другім паверхамі

парэнчы на другім паверсе

дзьверкі печы -- яшчэ адныя сьведкі мінуўшчыны

від на гарышча

а гэта мы зноўку на першым паверсе, у адным з пакояў

мураваную частку сядзібы абяцаюць не чапаць. хаця, памятаючы, як салігорскі будтрэст грохнуў цэлую галерэю Нясвіскага замку, верыць гэтаму нельга.

запомніце гэты вобраз Лошыцкай сядзібы. яго ўжо хутка ня будзе. а будзе, калі пашанцуе, "такі самы".

падмурак умацоўваюць вось такімі жалезнымі спарудамі. аўтэнтычнасьць гарантуецца!

сьнегавічок самотна пазірае на Лошыцу. хутка прыйдзе вясна і ён, заплакаўшы, зьнікне.

разам з Лошыцкай сядзібай графа Прушынскага.

]

Прага, 2006.

Пагоня XVII ст. з замку ў Дуброўне

Выгуляў сябе ў музэй археалогіі Інстытута гісторыі Акадэміі Навук. Штораз, калі я бачу штуковіны, якім тысяча, дзьве ці нават тры тысячы год, у мяне загараюцца вочы і цяплеюць рукі. А калі мне яшчэ даюць што з гэтага патрымаць у руках, шчасьцю майму няма мяжы.

Гэтым разам спраўдзілася мара ідыёта -- я нарэшце ўбачыў пячатку пачатку XII стагодзьдзя, дзе з аднаго боку выяўлены першы менскі князь Глеб, а зь іншага -- ягоны бацька Усяслаў Чарадзей. Ммм!..

Іншая доза пазітыву -- філіжанка для кавы (ну, ці што яны там пілі) Х стагодзьдзя. Арабская. Глазураваная. Прррыгожая!

І яшчэ шмат-шмат штуковін!.. Далей -- невялікая справаздача пра паход у музэй.

Галава дзіка, у якой нашыя з вамі продкі прабілі дзірку, каб зьесьці мазгі (ціпа далікатэс такі быў). Смачна есьці!

А на гэтым збаночку нейкі дзядзька-беларус тры тысячы год таму надрапаў выяву качкі.

Гэтаму збану столькі ж.

Фібула са свастыкамі. Куды глядзяць пільныя ветэраны вялікай айчыннай вайны?! 😉

домікі

і яшчэ домікі

ключы, знойдзеныя на Менскім замчышчы ў пачатку 1980-х, у часе будаўніцтва мэтро "Няміга"

кручкі адтуль жа. уяўляеце, якая рыбка вадзілася ў Сьвіслачы?!

кафля з Заслаўскага замка

парцалянавы сэрвіз, знойдзены ў валах Нясьвіскага замку

арол з кафлі зь печы Глускага замку

а гэта ўвогуле алес. гузік XVII стагодзьдзя (яму 400 год!) з выявай вусатага дзядзькі-беларуса ў саламяным капелюшы (брылі)

шчакастая цёцька (ці дзядзька?..) з кафлі

а тут -- цэлая карыкатурная сцэнка

і на заканчэньне -- зноўку "Пагоня". з Лошыцкага замку (так-так, які быў на месцы сёньняшняй сядзібы).

даруйце, калі недзе нешта паблытаў. так глядзеў, рот разявіўшы, што мог нешта й праслухаць.

замест 105 цяпер трэба набіраць 225-70-00. стары нумар адрубяць ужо ў сакавіку.

удружылі, блін. запамінай цяпер!..

сябры, наш з Валошыным гурт вырываецца наперад, абганяючы нават Ляпісаў і Вольскага з Пугачам!

працягваем галасаваць, бо фанаты іншых музыкаў не даюць спаць у шапку!..

галасаваньне тут: www.music.fromby.net

эксклюзыў, сябры. польская мапа Менску 1941 году. мапа клікабельная (увага: 2,4 мб!)

а вакол (далёка вакол) -- вёскі, фальваркі ды ўрочышчы...

...Ольшава (сучасная вуліца Альшэўскага), Цівалі (сучасныя вуліцы Янкі Маўра - Вінцэнта Дуніна-Марцінкевіча), Мядзьвежына (аднайменнае паселішча пры вуліцы Панамарэнкі), Кальварыя (сучасны раён Кальварыйскіх могілак)...

...Сухарава, Пятроўшчына...

...Лошыца, Калядзічы, Сеньніца...

...Каменная Горка...

...Кунцаўшчына...

...Масюкоўшчына і гэтак далей.

карацей, знайдзі сваю вёску на мапе Менску!.. 🙂

Рыгор Барадулін адзначае сёньня свой 74-ы Дзень народзінаў. Ён зноўку ў лякарні -- на плянавым абсьледваньні. Так выпадае, што амаль кожны год Дзядзька Рыгор якраз на свае народзіны кладзецца ў шпіталь. Магчыма, яшчэ і таму, што, як сьціплы чалавек, ня любіць усе гэтыя віншаваньні і падарункі. А зараз і наведаць яго немагчыма, бо ў лякарні карантын...

З народзінамі, дарагі Дзядзька Рыгор! Я хачу, каб Вы былі заўсёды!

дык галасуйце ж, каб ліквідаваць несправядлівасьць!
гурт Jab Club -- у чарговым туры "Тузіна Гітоў" з песьняй "Катакомба" (муз. і сл. Яўгена Валошына)
галасаваць трэба тут:
http://music.fromby.net/chart/index.php?msg=5

пакуль што мы на 3 месцы.
да перамогі, сябры!