Блог Глеба Лабадзенкі | Labadzenka.bY

калі адзін чалавек сказаў мне, што беларуская мова не пасуе да паўсюднага ўжытку, бо яна бедная (у параўнаньні з расейскай), я прывёў два прыклады.
першае беларускае слова -- якое перакладаецца трыма расейскімі, другое -- пяцьцю.

хто адгадае, якія гэта словы?

У букіністычнай краме парадаваў сябе новай кніжкай -- А.И. Купринъ, полное собраніе сочиненій, томъ 1 книга2, Безплатное приложеніе къ "НИВЕ", 1912 год

Гэтыя старыя, дарэвалюцыйныя кнігі маюць нейкую сваю сілу і шарм -- ня важна, Купрын гэта ці Дастаеўскі. Я чытаю іх вельмі асьцярожна -- і ўяўляю, як 100 гадоў таму гэтая кніга ўспрымалася як навінка, перадавалася з рук у рукі, магла паўплываць на чыйсьці лёс ці сьвядомасьць. Я думаю, як праз 100 гадоў гэтак сама будуць купляць у букіністычнай краме кнігі сёньняшнія.
Вось толькі ці пачытаюць тагачасныя беларусы па-беларуску?..
Чытаць далей »

Сёньня спаўняецца 75 гадоў Станіславу Шушкевічу. Ня будзем у гэты сьвяточны дзень узгадваць усе ягоныя заслугі -- добрыя і розныя. Згадаем толькі, што гэты беларус падставіў свой подпіс пад дакумэнтам аб развале самай страшнай імпэрыі ХХ стагодзьдзя.

Здароўя Вам, Станіслаў Станіслававіч!..

Сябры!

Рыхтуецца да друку ўнікальнае выданьне -- факсыміле "Ладзьдзі Роспачы" Ўладзімера Караткевіча.
Кніга фармату А4 будзе ўключаць у сябе:
* поўную факсымільную копію рукапісу "Ладзьдзі Роспачы" Уладзімера Караткевіча,
* друкаваны тэкст навэлы,
* арыгінал друкапісу перакладу "Ладзьдзі" на расейскую мову Васіля Сёмухі (з рукапіснымі праўкамі Ўладзімера Караткевіча,
* некаторыя фрагмэнты іншых рукапісаў Караткевіча -- у якасьці прыклада Караткевіча-рэдактара,
* прадмову Рыгора Барадуліна (гэты твор Караткевіч прысьвяціў менавіта Барадуліну і падарыў Дзядзьку Рыгору арыгінал рукапісу),
* тэксталягічны аналіз усіх рэдактарскіх і цэнзарскіх правак, выкананы самым аўтарытэтным дасьледчыкам творчасьці Караткевіча Анатолем Вераб'ём
* унікальныя здымкі Уладзіміра Караткевіча і Рыгора Барадуліна (друкуюцца ўпершыню).
----------- агулам - каля 120 старонак!!!

Выданьне ўнікальнае з усіх бакоў. Па-першае, арыгінал "Ладзьдзі" зьмяшчае ўсяго 23 старонкі, а почырк Караткевіча настолькі разборлівы і ўборысты, што твор можна без праблем прачытаць проста з рукапісу. Па-другое, у рукапісы можна дакладна прасачыць і прааналізаваць працу Караткевіча са словам: падбор сынонімаў, перастаноўка словаў месцамі, выкрэсьліваньне цэлых абзацаў... У друкаваным тэксьце будуць дзеля зручнасьці пазначаныя ўсе моманты, дзе Уладзімер Караткевіч рабіў праўкі. І кожны з вас зможа адкрыць для сябе Караткевіча наноў, зазірнуць на пісьменьніцкую "кухню".

Калегі! Калі хто мае жаданьне і магчымасьць ахвяраваць на будучае выданьне, гэта можна зрабіць наступнымі спосабамі.

1. Вы ахвяруеце пэўную суму грошай -- і пасьля выхаду кнігі атрымліваеце адпаведную колькасьць асобнікаў (сума дзеліцца на сабекошт асобніка).
(ФАКТЫЧНА -- ВЫ ВЫКУПЛЯЕЦЕ ЧАСТКУ НАКЛАДУ ПЕРАДПЛАТАЙ)

2. Вы ахвяруеце грошы -- і атрымліваеце ў падарунак сымбалічны асобнік (-кі) з аўтографамі стваральнікаў кнігі. А вашыя грошы ідуць на паніжэньне сабекошту выданьня.
(ФАКТЫЧНА -- ВЫ РОБІЦЕ ДОБРУЮ СПРАВУ, А КНІГІ АТРЫМЛІВАЕЦЕ ЯК БОНУС)

Дапусьцім, на 100 асобнікаў трэба 1 мільён рублёў. Пры гэтым сабекошт асобніка складзе 10 тысяч. Вы ахвяравалі 100 тысяч -- гэта дазволіць зьнізіць сабекошт на тысячу (1.000.000-100.000=900.000/100=9000)-- і зрабіць выданьне больш дасяжным.

У любым разе, усе мецэнаты (па іхным жаданьні) будуць згаданыя ў кнізе.

Ахвотным ахвяраваць можна пісаць на мэйл labadzenka@gmail.com, стукацца ў аську 431580025 ці скайп labadzenka

Марыя Браніцкая (з Сапегаў) з дачкой Марыяй Ружай "Бішэт" Браніцкай. Каля 1863 году (у гэтым годзе Бішэт нарадзілася)
У сістэме маіх каардынатаў -- гэта бабуля пані Эльжбеты Радзівіл і прабабуля.

Марыя Браніцкая з Сапегаў была жонкай Уладыслава Браніцкага з маёнтка Белая Царква (Украіна), а Бішэт (сямейная мянушка Марыі Ружы) выйшла замуж за Ежы Радзівіла. У іх было шасьцёра дзяцей -- тры дачкі (Тэрэса, Ружа і Эльжбета) і тры сына (Караль, Леон і Альбрэхт).
Пасьля Альбрэхт ажаніўся з Дораці Паркер -- і нарадзілася пані Эльжбета Радзівіл.
Якая, зрэшты, і дапамагла мне апісаць гэты ўнікальны здымак.
Чытаць далей »

Знайшоў у нэце старое інтэрвію (травень 2009, друкавалася ў "Народнай Волі") Алеся Пашкевіча з Уладзімерам Някляевым.

Вельмі люблю і паважаю Някляева -- як літаратара, грамадзяніна, чалавека і мужыка. Сам неаднойчы рабіў інтэрвію з Уладзімерам Пракопавічам. І кожны раз зьдзіўляўся, наколькі мне блізкае і зразумелае шмат з таго, што ён кажа. І, магчыма, ня толькі таму, што мы нарадзіліся ў адзін дзень з розьніцаў роўна ў 40 гадоў.

«Лекары» і пацыенты

Дзесяць гадоў таму ў “Народнай Волі” быў надрукаваны артыкул Уладзіміра Някляева “Антыподы і эфіопы” — першая ягоная публікацыя пасля ад’езду за мяжу. Уладзімір НЯКЛЯЕЎ, тагачасны старшыня Саюза беларускіх пісьменнікаў, распавядаў пра тое, што змусіла яго да эміграцыі. Сённяшняе ягонае інтэрв’ю цяперашняму старшыні СБП Алесю ПАШКЕВІЧУ вяртае нашых чытачоў да падзей, якія, на жаль, не страцілі актуальнасці. Субяседнікі ўздымаюць найвострую тэму — як уплывае “дзейнасць” некаторых інтрыганаў з атачэння ўлады на маральны стан нашага грамадства.

Чытаць далей »

гэты прыкол распавялі мне самі гарадзенцы -- на ўзроўні гарадзкога міфу.

збудаваў архітэктар домік, а вокны ў пад'езьдзе вырашыў зрабіць цікавым такім чынам -- розных памераў, у пэўным парадку.

прыехала камісыя правяраць. ажно нехта і кажа раптам: людцы, а тут жа свастыка!
прыгледзеліся -- а вокны і сапраўды маюць такую форму. загадалі ў кожнай "свастыцы" па адным "пялёстку" закласьці цэглай, архітэктару далі па галаве. а ці наўмысна ён тое зрабіў, ці так атрымалася -- ніхто і ня скажа ўжо...
такі во гарадзкі міф.

знайсьці дамочак нескладана -- калі стаць тварам да Фарнага касьцёлу -- і прайсьці ўздоўж плота турмы (былых калегіюмаў езуітаў) -- то цераз дарогу ў двары.

а якія гарадзкія міфы ведаеце вы?

знайшоў такую фотку зь вільні -- і захацелася паказаць яе ўсім нашым чыноўнікам і "рэстаўратарам", якія ўздыхаюць, паціскаюць плячыма і кажуць: "нічаво зьдзелаць нільзя, аварыйнае састаянія..."
Чытаць далей »

буду чытаць вершы на адкрыцьці выставы мастачкі Алены Пятроўскай у фальварку "Добрыя Мысьлі" (ст.м. Інстытут культуры, вул. Магілёўская, 12). выстава "Пясок і мора" прысьвечаная плэнэру ў Паланзе ў верасьні 2009. я там, калі памятаеце, фоткаў птушачак перакладаў вершы, а Алена малявала карціны. у моры купаліся сумесна.
прыходзьце!

Справа я, зьлева Алена Пятроўская. Паланга, верасень 2009

горад сьніць,
што ў кожным вакне, --
як у маім –
агні
што кожны жлоб
адшкадуе пятак
на гірлянду
і панэльныя
бамбасховішчы
са свае вышыні
будуць шаптаць адно аднаму:
Каляды!..

і выбачацца: маўляў,
пацярпі пару дзён
і дзіўныя людзі
здымуць зь дзявярэй
амэлу
а ўжо ў панядзелак
Каляды занурацца ў сон
і цуду палова
можа ня стацца
цэлым

так што, дружа,
ня шчоўкай дзюбай
альбо
будзеш чакаць наступнага
сьнежня й сьнегу
у гэтым горадзе
гэтай ноччу
арго –
зорку ўбачыць
і сьледам за ёй
паехаць

і пакідаць на
рэшце
бібліятэку й праспэкт
аэрапорт
і трасы
корчмы й аўстэрыі
каб дзесьці ў лесе
выдыхнуць ёй:
"рэспэкт!.."
і падумаць сабе:
не падманулі старыя