Блог Глеба Лабадзенкі | Labadzenka.bY

Прэзэнтацыя фільма Віктара Корзуна "Эпоха Барадуліна". Уваход вольны.

Галерэя Ў знаходзіцца на Плошчы Перамогі (праспект Незалежнасьці Скарыны 37а)

ГЛЯДЗЕЦЬ ТУТ

"Камунізм ёсьць суцэльная варажнеча і парушэньне спакою, таму што імкнецца падпарадкаваць сабе ўсялякую думку і зьнішчыць яе. Яшчэ ніводнае з рабстваў ня зьведала таго рабства, што нясе камунізм, бо жыцьцё кожнага залежыць адно ад старшыні яго"

Казімір Малевіч, аўтар "Чорнага квадрату"

PS А ці згодныя вы з думкай, што камунізм -- такая ж навала, як фашызм, калі ня горшая?
Я згодны -- і ніяк не магу зразумець людзей, якія і сёньня горда называюць сябе камуністамі (хоць і перайменавалі сваю партыю). Фашысты на чале з Гітлерам зьнішчалі ворагаў -- тых, з кім яны ваявалі. Камуністы на чале са Сталіным зьнішчалі сваіх людзей -- найлепшых людзей, нашай нацыі ў тым ліку. Лічу, што менавіта камуністы, якія расстралялі ўсю беларускую інтэлігенцыю, нанесьлі нам такую шкоду, ад якой мы ня можам аправіцца і па сёньня.

“Калі французы пабачылі мае габелены, яны не верылі – падыходзілі і мацалі!..”

Надрукавана ў "Звяздзе"

Ужо 15 гадоў Вольга Дзёмкіна жыве і працуе ў Сэнт-Эцьене. Двойчы яе прызнавалі “Мастаком года” Францыі. А Ліёнскія майстры папрасілі яе адрадзіць габелен, які некалі быў вынайдзены менавіта ў Францыі!

Яна жыве ў Францыі і размаўляе па-беларуску. Вокны майстэрні Вольгі Дзёмкінай у Сэнт-Эцьене выходзяць на Альпійскія горы.

Пятнаццаць гадоў таму спадарыня Вольга, прызнаная майстрыца габелену, адправілася ў Францыю з выставай. На радзіме габелена, дзе цяпер гэтае майстэрства ўжо практычна страчанае і занядбанае, габелены беларускі Дзёмкінай зрабілі фурор. За гэтай выставай была наступная, пасля… Пасля Вольга Дзёмкіна зразумела, што Францыя яе чакае, і вырашыла не прымушаць чакаць такую шляхетную пані. Ужо 16 гадоў спадарыня Вольга жыве там, захоўваючы беларускі пашпарт, беларускую душу, беларускую свядомасць. І хоць часам у яе замест “калі ласка” можа вырвацца “сіль ву пле”, творы яе застаюцца адназначна беларускімі.
Чытаць далей »

9.00 Дом састарэлых вёскі Бязьдзедавічы (пад Полацкам)
12.00 гімназія №2 г.Полацак (пр. Ф.Скарыны, 33)
14.15 гімназія №2 г.Наваполацак (пр. Дружбы, 7А)
17.00 бібліятэка імя Якуба Коласа ў Наваполацку (вул. Маладзёжная, 104)

сьпяваць песьні на сустрэчах будзе Яўген Валошын
сустрэчы адбудуцца ў межах грамадзкай кампаніі "Будзьма беларусамі!"

я -- не. і каго не спытаю -- не.
выбары ў Беларусі -- атрыкцыён для маёй бабулі ды іншых асобаў з трыма класамі адукацыі.
але ў гэты раз не галасавала нават яна -- хадзіць на выбарчы ўчастак цяжка, дадому не прынесьлі, а як пазваніць і папрасіць -- ня ведала.
дык адкуль 79% агульнай яўкі?
прыкольна, што нават ярмошына з хеўрай не змагла наўкідаць колькі трэба ў Менску -- як не нацягвалі, усё адно нават афіцыйная лічба склала 58%.

у сувязі з гэтым пытаньне:

 Loading ...

Вынятка з навінаў:
"Явка избирателей на выборы в местные Советы 25 апреля составила 79,1%, сообщила Центральная комиссия по выборам и проведению республиканских референдумов. Наибольшая явка зафиксирована в Витебской области - 90,9%. Далее следуют Могилевская область - 85,7%, Гомельская - 84,4%, Минская - 81,7%, Гродненская - 80,6%, Брестская - 78,7% и город Минск - 58,7%".

Ковно 20 августа 1807 г. N372

По случаю назначеннаго сего числа у Польскаго князя Сангушскаго бала и приглашенiя на таковой всъх Штабъ и Оберъ-Офицеров ввереннаго мне полка, предписываю принять къ руководству и непръменному исполненiю слъдующее:

Всъмъ Штабъ и Оберъ-Офицерам быть одътымъ в новой парадной формъ при знакахъ, шарфахъ и ранцахъ. Явиться к Польскаму князю на балъ ровно въ 8 час. вечера.

Прибывъ на балъ осмотръеть исправность своей амуницiи, дабы не было видно сквозь проръзы въ соблазнительных местахъ голое тъло. Пришедши въ покой не с.моркать на полъ, а иметь для того цълые платки. По стенамъ покоевъ похабныхъ надписей не дълать и соблазнительныхъ членовъ человъческаго тъла не рисовать.

Когда явятся польския женщины, вести себя какъ можно скромнъй. Ж.опой къ лицу дамъ не поворачиваться, при разговорахъ съ красивыми шляхетками рукъ въ карманахъ панталоновъ не держать и ч.леновъ не наяривать.

Во время танцевъ и контредансовъ ногъ своим дамамъ не подставлять, чтобы падали, къ себъ на колени не сажать и за ж.опы дамъ не щупать.

Въ буфетахъ до пьяна не напиваться, по углам комнатъ не плевать и пальцами не высмаркиваться.

Во время ужина за столомъ поганныхъ словъ не произносить и под столомъ соседнимъ дамамъ ч.леновъ въ руки не класть.

После ужина на балконъ с.рать не выходить, а отправляться для этого въ отхожiя мъста.

При прощанiи съ дамами дълать трижды поклонъ на французскiй манеръ и вообще вести себя на время бала прилично, яко подобаетъ образованному русскому офицеру.

Подписалъ

Командиръ полка, Полковник Зорублёвъ

(Подлинникъ въ Ковенскомъ АрхивЪ)

Урывак з гутаркі Міхася Скоблы і Анатоля Вераб'я (перадача "Вольная студыя" на Радыё Свабода).

Дзякаваць Богу, наш нацыянальны геній Улазімер Караткевіч не паслухаўся вядомага ката і падонка Крапіву, які многіх пісьменьнікаў падвёў да Сібіры ці расстрэлу, а таксама выдаў ганебны расейска-беларускі слоўнік, дзе капітальна спаганіў і зрусіфікаваў мову.

Скобла: «Караткевіч-пачатковец, як і ўсе пачаткоўцы, зьвяртаўся па параду да масьцітых пісьменьнікаў. Наколькі я ведаю, ён дасылаў свае творы тром ужо тады клясыкам — Якубу Коласу, Кандрату Крапіве і Максіму Танку. Ці ўсе разгледзелі ў ім будучага генія?»

Верабей: «Якубу Коласу Караткевіч даслаў “Казкі і легенды маёй радзімы” — агульны сшытак на 129 старонак. Там былі казкі “Вужыная каралева”, “Лебядзіны скіт”, верш “Машэка”… Але ён не атрымаў адказу ад Якуба Коласа. Думаецца, што прычынай тут — сталыя гады Коласа, яго хваробы, грамадзкая занятасьць…»

Скобла: «Але ў Коласа быў літаратурны сакратар — Максім Лужанін».

Верабей: «Ня буду гадаць-варажыць, як там было. Але ніякага адказу Караткевіч ад Коласа не атрымаў. А вось ад Крапівы атрымаў. Ды такога разноснага ліста, што гэта яго надоўга выбіла з творчай каляіны. Вядомы байкапісец параіў Караткевічу ніколі не займацца паэтычнай творчасьцю. А Максім Танк проста ўзяў і надрукаваў часопісе «Полымя» верш «Машэка». І гэты факт, як потым прызаўся Караткевіч, пераламаў яго лёс, ён паверыў у сябе як пісьменьніка. Потым Караткевіч з Танкам гады два перапісваліся».